Czy to boli?

Wiele osób decydujących się na tatuaż zadaje sobie pytanie: Czy robienie tatuażu boli?. Niestety nie da się jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, jest to kwestia osobista, zależy od indywidualnej odporności na ból. Wybierając miejsce na tatuaż należy przypomnieć sobie czy wystąpiło tam kiedyś oparzenie słoneczne lub otarcie naskórka. Prostym, ale nie miarodajnym, testem jest uszczypnięcie się w wybrane miejsce.

Sam zabieg tatuowania raczej nie należy do pieszczot, ale na pewno nie jest to ból nie do zniesienia, chyba każdy wie, jak boli zadrapanie, ukłucie, czy delikatne rozcięcie. Jest to tylko naruszenie naskórka, nic więcej.

Powszechnie wiadomo, że są miejsca mniej odporne, więc decydując się na tatuaż w okolicy genitaliów lub klatki piersiowej trzeba przygotować się na większy ból. Ale miejsca typu łydka, ramię, przedramię, górna lub dolna część pleców, pośladek, zewnętrzna część dłoni, nie należą do miejsc szczególnie wrażliwych na ból (na przykład w górnej części pleców neurony są luźno rozrzucone, więc natężenie bólu też powinno być mniejsze). Dlatego część tatuażystów właśnie plecy poleca na miejsce pierwszego tatuażu, choć zdarzają się wypadki, że nawet „pacjenci” tatuowani w tym miejscu nie wytrzymują i tworzenie trzeba przerwać, lub rozłożyć na etapy).

Gdyby tatuaż był bardzo bolesny, to ludzie nie decydowaliby się na jego wykonanie, a przecież to robią. Nie tylko mnisi, którzy podobno w czasie medytacji opuszczają ciało, czy masochiści robią sobie tatuaże. Weźcie na przykład takich Japończyków, którzy są w stanie wytatuować sobie cały „garnitur”, czyli bodysuit.


W trakcie tatuowania można użyć różnych metod wyciszenia bólu. Ich użycie uzależnione jest od osobowości.

Jedną z metod jest skoncentrowanie swojej uwagi na czymkolwiek oprócz samego tatuażu. Można rozglądać się po studiu/mieszkaniu, rozmawiać z tatuażystą (to może być trochę ryzykowne, jeśli nie ma podzielnej uwagi, więc jeśli nie chce się ryzykować można przyjść z kimś). Można nawet zacząć oglądać telenowelę.

Druga metoda jest trudniejsza. To kompletne przeciwieństwo pierwszej. Polega na skupieniu całej uwagi na bólu. Trzeba koncentrować się tak długo, aż ból zniknie i przestanie się go odczuwać. Nie jest to jednak proste – można dojść do momentu, gdy każde dotknięcie, nawet w inne niż tatuowane miejsce, sprawia ból. Jeżeli uda się to przezwyciężyć, później jest już łatwo.

Gdy możliwości naszej woli i koncentracji zawodzą, można sięgnąć po środek farmakologiczny. W aptekach są dostępne środki do znieczulenia miejscowego. Najczęściej są to maści, o umiarkowanych cenach. Można również wypróbować medycynę alternatywną.

Podczas robienia tatuażu można spotkać się z różnymi reakcjami – wszelkie możliwe oznaki bólu, zgrzytanie zębami, fontanny łez, lekkie utraty przytomności. Mogą się też przypadki zupełnie odmienne – swobodna rozmowa, śmiech, czy nawet zaśnięcie. Można stwierdzić, że reakcji jest tyle, ilu ludzi decydujących się na tatuaż.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Osobiście od siebie mogę dodać, że właściwie ból zależy od indywidualnej odporności na jego odczywanie. Mam tatuaże na barku, nadgarstku, kostce i stopie. Najbardziej bolał ten na stopie, potem na kostce, barku, a najmniej na nadgarstku, ale przy każdym odczuwałam jakby inny rodzaj bólu. Faktycznie najbardziej bolą miejsca blisko kości (choć niekoniecznie, kuzynka ma tatuaż na żebrach i bolało ją w miejscach, gdzie tatuator mówił, że bolec nie powinno, a kiedy najeżdżał na kości, wcale ją nie bolało :P). Porównanie mam też z tatuażem na nadgarstku, mnie nie bolał, moją siostrę tak. 

Zanim zrobisz tatuaż

Zrobienie tatuażu jest jedynym, trwałym zobowiązaniem, jakie wielu z nas kiedykolwiek podejmie. Gdy już go masz, nigdy nie będziesz mógł go zignorować, uniknąć, rozwieść się z nim, opuścić go czy choć na chwilę wyjść bez niego. Każdy, kto myśli - "przecież zawsze mogę go usunąć" - z całą pewnością nie jest jeszcze gotowy do zrobienia tatuażu.

Przed udaniem się do studia powinniśmy przede wszystkim zastanowić się nad:
-wzorem
-wyborem tatuatora

Wybór wzoru

Bardzo ważne jest, aby wzór na który się zdecydujesz był przemyślany "NIE KUPUJESZ TATUAŻU, BY ZAINWESTOWAĆ PIENIĄDZE. NIE WYBIERASZ TAKIEGO, BY PASOWAŁ DO WYSTROJU TWOJEGO MIESZKANIA." Wybrane z wielką troską i starannością wzory przeniesione na skórę nabierają swej własnej mocy i magii. Tatuaże nie tylko dekorują ciało, ale także wzmacniają duszę. Zadaj sobie kilka pytań:
- Czemu jestem w stanie się na zawsze poświęcić?
- Do czego dążę?
- Co daje mi siłę?

Analiza odpowiedzi na tego typu pytania może pomóc ci wybrać wzór lub wzory, które złożą się na twój osobisty tatuaż. Możesz zdecydować się na tatuaż na zamówienie, stworzony przez artystę specjalnie dla ciebie. Możesz wybrać jeden z wielu wzorów wiszących na ścianach każdego studia. Tatuażyści zwykle dokonują drobnych zmian w tych gotowych projektach, by każdy klient miał swój unikatowy tatuaż.

Chociaż możesz "wyrosnąć" ze swojego tatuażu, nie musi on stać się nieaktualny; będzie nie tyle symbolem tego kim jesteś w danym momencie życia, ale odzwierciedleniem wszystkiego, co cię do tego punktu doprowadziło. Tatuaże mogą przypomnieć ci ten jeden szczególny moment, kiedy miałeś wrażenie, kim naprawdę jesteś. W tym tkwi sedno i urok tatuażu. "TATTOO SĄ GŁĘBSZE NIŻ SĄDZISZ. TA FARBA NIE WNIKA PRZEZ SKÓRĘ; ONA WYPŁYWA Z DUSZY."

Jest wiele różnych stylów tatuażu. Oto kilka najbardziej popularnych:
- Czarno-szary (Black and grey): jak sama nazwa wskazuje, stosuje się w nim tylko odcienie czerni i szarości.
- Tradycyjny (Traditional): ten tatuaż charakteryzuje się czarnymi, śmiałymi konturami, silnymi, czarnymi cieniami i żywymi kolorami.
- Subtelny (Fineline): praca zawierająca często bardzo wiele szczegółów, misterna. Bardzo delikatne kontury.
- Kultowy (Tribal): czarne, zdecydowane kształty.
- Realistyczny (Realistic): fotograficzna dokładność. pracy, zwykle portrety i sceny naturalne.
- Na życzenie (Custom): oryginalna praca zaprojektowana specjalnie dla ciebie.
- Orientalny (Oriental): to styl polegający na innym "podejściu" do tatuażu, używający całego ciała jako płótna, w przeciwieństwie do stylu zachodniego, który polega na dorabianiu tatuaży to tu, to tam, w zależności od nastroju. Charakterystyczne dla tego stylu są wzory splątane oraz postacie ze wschodniej mitologii.

Wybierając tatuaż, staraj się być praktyczny. Uwiecznienie na ramieniu imienia aktualnej miłości, to pewna droga do cover-up (zakrycie jednego wzoru drugim). To samo dotyczy ulubionej grupy muzycznej. To, co cię rajcuje teraz, niekoniecznie musi działać na ciebie tak samo w wieku lat 40.

Tatuażysta

Po podjęciu najważniejszej decyzji o zrobieniu sobie tatuażu czeka cię następna, nie mniej ważna. Musisz postanowić, że twój tatuaż będzie absolutnie cudowny. W nowoczesnym tatuażu nie ma miejsca na banał, nudę, brak wyczucia koloru czy złe wykonanie pracy.

Wybierz profesjonalistę, który stworzy na twojej skórze prawdziwe dzieło sztuki. Bardzo ważne jest zapoznanie się z aktualnymi pracami tatuatora. Najczęściej prezentowane są w formie albumów z fotografiami. Ludzie często idą do pierwszego lepszego studia lub jakiegoś piwnicznego amatora, poleconego przez znajomych i powierzają się w ich ręce. Jasne, ceny u "domokrążców" są zdecydowanie niższe niż w profesjonalnych studiach, ale moim zdaniem lepiej wstrzymać się, zebrać odpowiednią kwotę i zrobić to jak należy, żeby potem nie żałować i mieć świadomość, że wydane pieniądze były tego warte.

Tatuaż polega na wprowadzeniu kolorowych barwników między trwałą skórę właściwą a stale zmieniającą się górną warstwę naskórka. Pigment wnika w komórki skóry, ale przez zewnętrzną, półprzezroczystą warstwę jest dobrze widoczny.

Naniesienie tatuażu wymaga znacznie więcej umiejętności niż namalowanie ładnego obrazka. Profesjonalny tatuażysta musi być artystą, technikiem i mistrzem w swoim fachu.

Po wybraniu artysty musisz sprawdzić czy jego studio jest czyste. Wszystkie przybory tatuażysty powinny być sterylizowane lub jednorazowego użytku. Na przykład, tatuażysta nie może maczać twojej igły w całej butelce farby.

Powinien przelać wystarczające ilości barwnika do niewielkich pojemników, które będą użyte tylko do twojego tatuażu. Twój tatuażysta musi nosić sterylne rękawiczki jednorazowego użytku i do każdego tatuażu używać nowych, jałowych igieł.

Historia tatuażu

Słowo tatuaż pochodzi od tahitańskiego wyrazu tatu i oznacza „oznaczyć coś”. Początki tatuażu sięgają starożytnego Egiptu, czasu faraonów i piramid. Zostały odkryte obrazy ścienne z 2000r p.n.e świadczące o stosowaniu techniki tatuażu, jak i mumie egipskie noszące ślady tatuażu. Najbardziej znane są maoryskie tatuaże twarzy, zwane moko. Pierwotnym znaczeniem tatuażu były obrzędy rytualne. W wielu kulturach mogli sobie pozwolić nań jedynie nieliczni – najczęściej plemienni wojowie. Tego typu ozdoby wojowników były szczególnie rozpowszechnione w kulturach polinezyjskich, gdzie do wykonania tatuażu uprawniało dopiero zabicie wroga i zdobycie jego (wytatuowanej) głowy.

W Pięcioksięgu w Księdze Kapłańskiej 19,28 znajduje się zakaz tatuowania ciała. O tatuażach wśród starożytnych plemion celtyckich pisał Juliusz Cezar w 5 księdze dzieła O wojnie domowej. Średniowieczny autor muzułmański, Ahmad ibn Fadlan opisał tatuaże wikińskie.

W starożytnej Grecji tatuaż był stosowany do znakowania szpiegów, Rzymianie natomiast oznaczali tatuażami niewolników i kryminalistów. Tatuaż miał również istotne znaczenie w rytuałach i tradycji. Na Borneo kobiety nosiły tatuaż na przedramionach oznaczający ich indywidualne umiejętności. Tatuaż wokół nadgarstków lub palców miał odpędzać choroby. Tatuaż symbolizował także przynależność do klanu lub społeczności. Saksonii na przykład często mieli wytatuowany herb rodowy.

Tatuaż zniknął z kultury zachodniej, by zostać odkryty na nowo w 1691 roku, gdy żeglarz i odkrywca William Dampher sprowadził do Londynu księcia Giolo, mocno wytatuowanego Polinezyjczyka. W 1769 kapitan James Cook przywiózł innego Polinezyjczyka, Omaia. Żeglarze biorący udział w ekspedycji Cooka nauczyli się techniki robienia tatuaży od lokalnych plemion. W tym czasie również wyraz „tatuaż” na dobre zadomowił się w językach europejskich. Sukces sztuki zdobiącej ciało Omaia spowodowało iż tatuaż stał się popularny na mniejszą skalę wśród wyższych sfer, a obecnie wśród gwiazd i artystów.

Pierwsza maszynka elektryczna do tatuażu została opatentowana w Stanach Zjednoczonych w 1891 roku przez Samuela O’Reily. Dzięki niej tatuowanie stało się o wiele bardziej dostępne i opłacalne dla mas. Do tej pory tatuowanie było powolnym i bolesnym procesem, wykonywanym w całości ręcznie. Wśród plemion najczęstszą techniką było zwykłe nakłuwanie, niektóre plemiona wprowadzały barwnik w zadrapania. W Polinezji i części Malezji, pigment był wprowadzany pod skórę poprzez nakłuwanie za pomocą urządzenia przypominającego miniaturowe grabie. W Japonii stosuje się igły przymocowane do drewnianego uchwytu. Dzięki temu urządzeniu tatuowane są bardzo skomplikowane, wielokolorowe wzory, pokrywające często większą cześć ciała. W Tunezji pigment jest czasem wcierany w nacięcia robione nożem, niektóre plemiona indiańskie stosują do nakłuwania ciernie.

Gdy tatuaż zaczął być utożsamiany z żeglarzami, kryminalistami lub więźniami, wyższe sfery zaczęły od niego odchodzić. Na początku 20 wieku mocno wytatuowani ludzie, wcześniej podziwiani, stali się eksponatami w cyrkach i na pokazach dziwolągów. Tatuaże stały się społecznie nieakceptowane i zeszły do podziemia. Wizerunek tatuażu zaczął się poprawiać dopiero pod koniec lat 60, gdy gwiazdy, szczególnie muzyki, zaczęły je nosić. W latach 80 i 90 tatuaż wyszedł z podziemia i zaczął być akceptowany jako część kultury. Tatuażyści są teraz uznawani za artystów i cieszą się coraz większym szacunkiem, także ich studia tatuażu stają się coraz bardziej popularne, szczególnie w stosunku do lat poprzednich.

Tatuaże są teraz bardziej przejawem mody niż zwykłym znamieniem lub ozdobą ciała. Można spotkać ludzi na całym świecie, z różnych klas społecznych, posiadających tatuaż ukryty, lub w miejscach widocznych. Tatuaż stał się artystyczną formą ekspresji i sposobem zwrócenia na siebie uwagi.